پیر ناپخته

در انتخابات اخیر بود که رهبر انقلاب لزوم جوان‌سازی نیروهای انقلاب را با شعار «جوان مومن انقلابی» به همه یادآوری کردند. لیست‌های خوبی هم از بین کاندیداهای جوان بسته شد که تخصص‌های ارزشمندی هم داشتند. برای اولین بار با آزمونهای مختلف و سنجش کاندیداها.
اما در نهایت اسامی کسانی از صندوق‌های رای بیرون آمد که حداقل به یقین کامل میتوان گفت با بیش از هفتاد سال سن، جوان نبودند و اجازه بروز چهره‌های سیاسی جدید را ندادند. خودخواهی و خود برتر بینی برخی رجال سیاسی در نهایت برای کشور بحران ساز شد. از حرف و حدیث‌های پیرامون رئیس مجلس، تا موضع گیری‌های کاملا غلط میرسلیم.
در این بین آقای میرسلیم در موضع گیری‌های تند و نسنجیده گوی سبقت را از معترضین هم ربودند و هر از گاهی با سوءاستفاده از مصونیت سیاسی خود به این آتش برافروخته، بنزینی پاشیدند. او نشان داد که راهیابی ایشان به مجلس قانونگذاری برای کشور ثمره ای نداشته، بلکه نشان دادند که یک پیر ناپخته سیاسی وارد مجلس شدند.
من بارها دخالت سلبریتی‌ها را در سیاست که یک امر بسیار پیچیده و تخصصی است، رد کرده‌ام. من معتقدم یک سیاستمدار باید حقوق بداند، باید اقتصاد بداند، باید جامعه‌شناسی بداند، باید فرهنگ را بشناسد، باید بودجه را بتواند تجزیه و تحلیل کند، باید اصول نظامی‌گری را بشناسد و... که از یک سلبریتی که یا ورزشکار است و یا هنرمند، قطعا توقع هیچکدام از این تخصص‌ها نیست. اما منکر شکل دهی رفتارهای اجتماعی توسط سلبریتی‌ها نیستم. نمی‌شود رفتارهای اجتماعی و فرهنگی را به پلیس سپرد مثل قضیه حجاب و نمی‌شود سیاسیون مسئول شکل دهی فرهنگ جامعه و رفتارهای اجتماعی شوند. اکنون سیاست‌زدگی به یک چالش و یک بحران برای کشور تبدیل شده است. هر چیزی در جای خودش ارزشمند است. اینکه آقای میرسلیم میفرمایند آقای پرویز پرستویی را نمی‌شناسند، احتمالا به مردم راست نگفته است.
> سخن آخر
جناب میرسلیم، زمانی که مصداق «جوان مومن انقلابی» شما شدید با بیش از هفتاد سال سن، ما متوجه شدیم شما خیلی چیزهای دیگر را هم نمی‌شناسید از جمله سن و سال خودتان را.

انتهای پیام